Metal Hammer 8/2022
SPIS TREŚCI
Zgrzyt 3
Hard Fax 4
Amon Amarth 6
Jerry Cantrell 10
Impaled Nazarene 12
Arch Enemy 14
Porcupine Tree 18
Korn 20
Within Temptation 23
Stillborn 24
Misery Index 26
Na Zachód Od Metalu 28
Victorius 30
Lacrimas Profundere 32
Nataron 33
Misanthropic Rage 34
Black Void 36
Wailin Storms 38
Jaguar 40
Satyricon & Munch 42
Neaghi 44
Temple Of Void 46
Sinner 48
Koń 49
Recenzje 50
Woda Dla Kuców 58
Epicentrum 59
Za Progiem 60
Book Zapłać 61
Odgruzowani 62
Zafoceni 63
Black Silesia Open Air 64
Die Young 66
ZGRZYT
Niby mamy środek wakacji...
ale mam wrażenie, że w branży muzycznej dzieje się więcej niż zazwyczaj. Być może to efekt popandemiczny – ukazują się właśnie płyty, które muzycy tworzyli i nagrywali wtedy gdy nie mogli koncertować. W najbliższych tygodniach trafią do nas nowe płyty Amon Amarth, Behemoth, Porcupine Tree, Arch Enemy, Megadeth, Ozzy'ego Osbourne'a i wiele, wiele innych. O wszystkich oczywiście napiszemy a na pierwszy ogień idą dwie mocne premiery ze stajni Sony: Amon Amarth spoglądaja na Was z naszej okładki, a w środku numeru znajdziecie także obszerny wywiad z Arch Enemy.
Oczywiście oprócz popularnych tematów znaleźliśmy również miejsce dla tych bardziej niszowych (choć często po prostu doskonałych artystycznie!). Stąd nasze rozmowy z Wailin Storms, Stillborn, Misery Index czy intrygującą grupą Koń (sprawdźcie koniecznie album: „Pierwszy”!).
Darek Świtała
ALBUM MIESIĄCA
WAILIN STORMS
The Silver Snake Unfolds
(Antena Krzyku)
Najnowsze dzieło Amerykanów, następca świetnej płyty „Rattle”, nie jest albumem dla każdego. Należy dwa razy się zastanowić, czy wejdziemy w ten świat, jaki kreuje Justin z kolegami. Szczególnie ta uwaga dotyczy ludzi ze skłonnościami autodestrukcyjnymi. W wywiadzie wokalista przyznaje, że na nowej płycie porusza tematy śmierci, depresji, lęku i miłości, takim tropem podąża też muzyka zespołu. Wszechobecna melancholia wyziera nawet z tych bardziej dynamicznych nagrań, smutek wisi w powietrzu. Problem w tym, że ten klimat w zderzeniu z dźwiękami wciąga od pierwszych sekund i trzyma za gardło do finału. Jest w tym ponuractwie coś pociągającego. Gdyby Iceage zapomnieli na moment, że chcą być nowym Kings of Leon i wrócili do grania hałasu, efekt mógłby być podobny. Geniusz płyty oceniam od kończącego materiał „Carolina Moon”, który świetnie puentuje całość – od sunącego przy ziemi, cave’owskiego bluesa aż do mocnego, post punkowego przyspieszenia, Wailin Storms przez 7 minut wykłada nam swoją muzyczną koncepcję. Reszta nie jest gorsza – depresyjny „In the Heart of the Sea” sąsiaduje z „Broken Into There”, który brzmi jakby WS podkradł go ze śpiewnika… Idles, nostalgicznie snuje się zagrany z rozmachem „Drag”, z kolei moim ulubionym fragmentem jest transowy „Who Took Our Drags”. Skoro przy post punku jesteśmy dorzucę kolejną perełkę – dynamiczny, przyjemnie zgrzytliwy „The Silver Snake Unfolds and Swallows the Black Night Whole”. I mały żarcik na koniec wyliczanki – Justin w wywiadzie cieszył się, że wreszcie nie porównują jego zespołu do Danzig. Cóż, zapomniał wspomnieć o kawałku „Concrete Covers Dead”… Ale to tak na marginesie. Ogólnie, okazuje się, że mimo dużej konkurencji i wyeksploatowania materiału, współczesne, nowe odczytanie post punka, ocierającego się blues czy nawet, o zgrozo, doom, nadal przynosi tak doskonałe płyty jak „The Silver Snake Unfolds”. Dopracowane, dojrzałe, ale jednocześnie cały czas noszące w sobie zadrę autentyczności, każącej wywalać cały smutek i wkurzenie na wierzch. Posłuchajcie w ramach terapii. Dobrej zabawy.
Arek Lerch
