STONED JESUS

Father Light

(Season of Mist)

Nad piątym albumem Stoned Jesus, czego nie ukrywają sami członkowie kijowskiej grupy, unosi się widmo rosyjskiej inwazji na Ukrainę. Nawiązania do wojennej tragedii, choć nie są podane wprost, nasuwają się podczas słuchania same, a teksty nabierają dwuznaczności. W tym kontekście początek tytułowego „Father Light” może zaskakiwać. Jest niemalże „ogniskowo” - gitara niezręcznie próbuje kilku akordów, zanim wchodzi na właściwe tory, w tle słyszymy świerszcze i ćwierkające wróble. Jednakże ta na pozór pogodna akustyczna ballada, zbliżając się ku końcowi, zaczyna brzmieć złowrogo, gdy sielskie dźwięki natury zaczynają się przemieniać w niepokojący szum, a skondensowana do tej pory melodia się rozsypuje. Następne „Season of the Witch” to już pełnowymiarowy gruz z charakterystycznymi zaśpiewami Igora, w którym znajduje się też miejsce na instrumentalną sekwencję z chwytliwym riffowaniem. Warstwa tekstowa, zgodnie z intuicją, podejmuje temat współczesnego polowania na czarownice: „The stakes are high so light the torch/And throw it at your neighbour's porch”. Wydaje się więc, że po nieco eksperymentalnym „Pilgrims” trio wraca do klimatów dobrze znanych z chociażby „Seven Thunders Roar”, momentami brzmiąc jednak równie gęsto, co na „First Communion”. Przejmujące „Thoughts And Prayers” otwiera rzężąca gitara, do której dołącza płaczliwe wołanie Sidorenko, przytłoczonego medialnymi tragediami i poczuciem niemocy: „When you're reading all the news/In the world from the screen/For a second sense of powerlessness/Fills you up/People suffer, people die/And this will never stop”. Rewelacyjnie napisany i poprowadzony jest riff w „Porcelain” – przyczajony, grany na tłumieniu, skrada się, niczym toksyczne idee, zarażające podatnych na manipulacje, którzy bezwolnie osuwają się w ich objęcia: „Down beneath you crawl back in this/Dark and neverending maze of complete control”. Oparte o ciekawy tekstowy (nomen omen) koncept „CON” z gęstą partią basu uwalnia całą skumulowaną wcześniej energię. Refren to klimaty klasycznej psychodelii, a Sidorenko śpiewa nietypowym dla siebie, skrzekliwym głosem. W „Get What You Deserve” bliżej mu natomiast do Crisa Cornella. Utwór przywodzi zresztą na myśl Soundgarden z ery „Down on the Upside”, a wieńczy go seria gitarowych szelestów i zgrzytów. Ponury tekst („Oceans of waste, rivers of dirt/Barren landscapes, pillars of salt/You all did this to yourselves/Get What You Deserve”) równie łatwo można czytać jako komentarz ekologiczny, jak i zapowiedź rychłej kary dla tych, którzy niszczą obecnie ukraińską ziemię. „Father Light” to album świetnie brzmiący, różnorodny i zrównoważony - utwory dłuższe przeplatają się z krótszymi, szybkie jazdy z ociężałymi stonerami. Pełno tu rewelacyjnych, choć często przygnębiających melodii gitarowych, potężnych pasaży sekcji rytmicznej i poruszających wokalnych interpretacji. To w gruncie rzeczy granie proste, ale zbudowane niezwykle błyskotliwie i bogate w ciężar nie tylko gatunkowy, ale przede wszystkim emocjonalny.

Dawid Kaszuba